Tik-tak tik-tak.

Hiru, lau, bost…

segundo gutxiago bizitzeko.

Zaharragoa naiz,

baita zu ere.

 

Horrelaxe bizi gara.

Erlojuaren hotsa sentitzen

dut belarrian,

honek xuxurlatzen dit

egin beharreko guztia,

berak jartzen nau egunean.

 

Oparitzat jaso nuen erlojua

amodioz jaso nuen hura

beharturik jaso nuena

bera da.

 

Ireki zenizkidan ateak

ixteko behar zaitut,

nire bihotzaren erritmo

geldiezina gelditu behar duzu.

Bai zuk.

Ez nik.

 

Berriz etorri.

Eta hegan egingo dugu,

kafe gozoaren usaina

dastatuko dugu,

azken musu baten ondorengo

ezpain lehorrak bustiko ditugu

eta hau, elkarrekin.

 

Zure azal leuna

laztandu nahi dut,

zure gorputza

ferekatu,

laztandu ,

zu besarkatu.

 

Maite zaitut eta

badakit badakizula,

eta honekin

hitz xamurrak,

zureak eta nireak,

ez batenak.

 

Gurea den elkartasuna

jostura bihurtu da.

Baina behar zaitut.

Hau askatzeko.

 

Nire bihotzeko

erlojua gelditzeko!

Tik-tak tik-tak.

Hiru, lau, bost…

segundo gutxiago

zurekin bizitzeko.