Galderez

beteriko egunak betirako dirautela zioen,

Egutegia

begiratze hutsak hutsunea sortzen zuela.

Negu

gorriak ustekabean agertzen zirela,

baina

gorritasuna benetakoa ez zela zioen.

Orbelak

sortutako goxotasuna beroa zela,

baina

behin erori eta hoztu egiten zinela.

Inguruan

sentitzen dugun energiak faltsuak zirela,

baina

zoriontsu izateko beharrezkoak zirela.

Maite

ditugun pertsonen irribarrea zaindu behar zela,

baina

huts egiterakoan usteltzen zirela.

Oraina

bizi behar zela eta bestea ahaztu,

baina

galderak egitera behartuta zeundela.

Ortzadarra

kolorea galtzen ari zela,

baina

zuk zure barrukoa ematen zeniola.

“Zer

da bizitza?”-galderari erantzuten zeniola,

eta

erantzuna ez zenekiela konturatzean zinenean.

Ustekabeko

gertaerek arrazoiak zituztela sinisten zenuela,

eta

arrazoi horiek gordeta zeudela konturatzen zinela.

Kontraesan

eta ulergaitz hauek biharamunean gertatuak direla,

eta

denbora zer den konturatu zinela.

Suak

emandako indarra magikoa zela,

baina

magia gaia “Magiaz” desagertu zela.

Izatea

zer den ulertu gabe joan zinela,

burua

makurtu eta ihes egin zenuela.

Beldurtia

izanez gero bideak galduko zenituela,

eta

oraindik bidegurutzean zaudela.

Ulertu

beharreko eta ulertezinak diren esaldiak,

bizitzaren

esku direla konturatzen zarenean.

Esku

horretan giltza bat duzunean,

eta

atea irekitzean galderak ulertuko dituzulakoan.

Sormena

infinitua dela ohartu nintzenekoa.