Nire egunetan zomorro bat ibiltzen ari zen. Iraganean zehar ibili zen, uztailaren 6a pasa zuen. Ezerezera atera zen, eterera, kaltegarrira; orrialdeari buelta eman eta nire etorkizunera hegan egin zuen. Zomorro oso txikia, paper zurizko hegoduna….
Gehiago irakurri...Istorio hura kontatu zidan eta sinestu nahi nuen. Gero elkar utzi genuen: niri ez zitzaidan bukaera interesatzen eta bera gurea izan behar zen baina jadanik hutsala zen bukaera erakitzeko tematurik zegoen.
Zure aiurrien garraztasuna hori kolorea da. Argiduna, limoi tonua. Eta limoiak ez zaizkit inoiz gustatu.
Nire eskua hartzen du eta, airean altxatu eta gero, berarengana bultzatu nau oldar eztiz. Bulkada txanda baten atrezzoan disimulatu nahian. Nire oinak bere oinen artean dagoen espazioan oinarria hartzen dute, eta aireratu dira mugitzen hasten…
Agian, beste momentuan, orain jakin ditudan gertakariak, edozein pasa eta gero, zerbaitetarako erabilgarriak izango dira. Agian nire elaborazioak, nire bideko zulo gaindituak, erabilgarriak izango dira. Agian ni eta nire pentsamenduak politak garela iruditzen zaio norbaiti….
Iraitz deitzen didate. Zergatik, zertarako. Galderak erantzunik gabe. Suposatzen dut izen bat behar dudalako dela. Nortasun-agiri nazional batekin erregistratuta egoteko. Hartxingadi marratu dizkit oinatekoak. Ahal dudan guztietan oinutsik ibiltzen naiz, lurra sumatzeko. Bakardadea iruditu dakieke,…
“Epa, Miriam, kaixo! Zer moduz zaude? Ongi?” “Bai, ene!” Irriñoa egin eta nire pausoarekin jarraitu. “Aizu, itxoin. Entzun duzu zerbait Luluri buruz?” Irriñoa ezabatu da. Biratzen naiz. “Luluri buruz? Zergatik, ba?” Lanpetuta egon naiz beti….
Nire ispilua ez da hain handia, ezta txikia ere. Ni bezalakoa. Orain dela hamar urte hor ere ez zegoen. Baina, dena den, solaskide ona da. Ispilu ezberdina da. Bitxia. Marko zuria du eta joan den…
Jakin ez badakizun arren, zu eta ni kale horretan izan ginen. Badakit, Nizaren kalea ez da, Espoz eta Minarena baizik. Baina niretzat beti izan da hori. Leku dotore eta zikina da aldi berean. Prozesionaria Estafetara…
Erakusleihoan soineko bat dago. Kolore hori psikopaten eta “Zaindaria sekale artean” liburua gustatzen zaion jendearen gustukoena dela esaten dute. Baina kasua ez da. Nire kolorerik gustukoena da. Eta hori nire soinekorik gustukoena da. Joan den…