Zinez gauza berria eta ordu arte ikusi gabea zen antzinakoen tradizioan: emakume bat ohorezko leku batean erromatar estandarteen aurrealdean; bere parte-hartzea aldarrikatzen zuen hark haren ahaideek lortua zuten Inperioan.

[…] Kartagoko herritarrek […] ohitura hori zuten; ontziak hondo lauagoarekin eraikitzen zituzten, ontzia, zabalagoa izanik, sakontasun gutxiagoko uretan mugi zedin.

Harri bakoitzari elezahar bat lotzen zaio.

Gu, zalantzarik gabe erromatarrak izanik eta dagoen lurralderik handiena eta onena gobernaturik, horrela mespretxatuak izatea eta emakume egiptoar baten oinetara makurturik egotea, gure gurasoek merezi ez duten kontu bat da, inondik ere.

Itsasadar mehar batek, antzina Herma izena zuenak edo “Herkulesen bidea” ere esaten ziotenak, bi aldeak bereizten ditu. Euktemon Anfipolisko herritarrak dioenez, luzean ez da ehun eta zortzi milia, eta bi bazterrak hiru miliatara daude. Hor…