Amaieraren azken momentuetan

lurretik altxatzeko ahaleginak handitzen diren hoietan.

Utopikotzat hartzen genuen horrek

aurpegia eman gabe jarraitzen duenean.

Gorputzak askatzen gaituen mometu horretan,

bertan eraikitako, guregan eraikitako errepublika sendoa deuseztatuz

eta gure nahiei botere guztia ematen dionean.

Momentu horretan. Desagertzen gara.

Guztiak ihes egiten du

iraganak ihes egiten du, kikilduta.

Ihesaldi horretan orainaldiaren esfortzu guztiak eramanez

eta poltsikoan etorkizuneko itxaropenak gordez.

Desagertzen gara. Desagertzen naiz.

Eskerrak erlojua begiratu eta “lotara joan beharko” bat atera zela zure aho finetik.

Eskerrak zure begiek ezin izan zutela ikusi

gau hortan

barruko desoreka hura eta begiak itxiz berreraikitzen hasi ginela.

Eguzkia atera arte.