Urengana, Santutegiarengana, etorri da, Enki, Amildegiaren erregea, eta bere patua dekretatu du: “¡O, Hiria, ongi hornitua, ur ugariz ureztatua, o, Idi garaitasun sendokoa,  Herrialdearen ugaritasunaren oholtza, o, belaun bereizikoa, o, mendia bezain berdatzailea. O, hashurko…

Goldea eta uztarria gidatu zituen, Enki printze handiak…; Ildaska sakratuak goldatu zituen; Bihia emendarazi zuen betiereko Soroan. Ondoren, Jainkoari, ordokiko joiatxoak eta apaingarriak, Bere indarrarekin estaliak, Enlilen Baserritarra, Enkimdu-ri, ubideen eta sakonuneen jainkoa, Eman zion…

O, Sumer, herrialde handi unibertsoko herrialdeetan.Beti argiz betea, zu, Sortaldetik Sartaldera,jainkozko legeak banatzen dituzunak herri guztietan!Zure legeak lege loriatsuak dira, ezin iritsiak!Zure bihotza sakona da, hondogabea!Zuk damaizun egiazko jakintza…, zerua bezala, ukiezina da!Bizia ematen diozun…

Ekur, lapis-lazuliaren etxandia, dardar egiten duen goi Egoitza, Zeinaren errepetuak eta beldurrak zerua bera ukitzen baitute, Zeinaren itzala herrialde osora hedatzen baita, Zeinaren goratasuna zeruaren bihotzeraino ere iristen baita. Non jaunek eta printzeek beren dohaintza…

Enlil, zeinaren aginduak urrutiraino iristen baitira, hitz santuaren jabea da; erabaki aldaezinaren Jauna, patua betirako ezartzen duena; bere begiekin herrialdea ikuskatzen duen Hura. Zeinaren argi gorenak herrialde guztien bihotza arakatzen baitu; Enlil, Palio zuriaren azpian…

Shukallitudak…, Ura erreketan isurtzen zuenean, Lurreko koadroetan barrena erretenak egiten zituenean, Sustraiekin tupust egiten zuen, sustrai horiek urratu egiten zuten bera. Haize haserretuek, berek dakarten guztiarekin, Mendietako hautsarekin, haren aurpegia jotzen zuten. Aurpegia… eta eskuak…,…

Orain urte asko direla, nekazari batek aholku batzuk eman zizkion semeari: Alor bat prestatu behar duanean, gogoratu ubideak irekitzea, ura ez dadila soberarik gailendu landan. Ura kendu dioanean, zaindu ezak alorreko lur hezea, geldi dadila…