Bretainian, ohiko bixkotx herrikoi bat da far-a. Txikitan, Bresten, amatxik egina gozatzen genuen guk –arreba prima, ni bigarrena eta anai gazteagoak–. Bakoitza bere txandan, oporretan, Parisetik etorria, han zegoen egunetan. Gu bezain zintzoak bazarete zuen…

Istorio hau ez duzu sinetsiko, baina egia da (partzialki). “Miarritzeko mediateka honetan, egun batean, jaso genuen Eric idazlea” —kontatu nion lagun min bati, duela ez aspaldi. “A bai! Ongi! Bai!” —erantzun zidan lagunak. “Baina zein idazle…

Azken bi minututan ginen eta zure ezpainetako irribarre arina ikusten nuen. Amets batean bezala, zu, denbora zaharreko uztan bezala, ikusten hasi nintzen, zaldi zuri handi bati uztartutako organ. Uztailaren eguzkitan, zure ile beltzak haize beroan…

Nire urrutiko maitea, nola zara, zu? Nik, maite zaitut! Biziki maite zaitut! Izugarri maite zaitut! Sinestezina da nire maitasuna! Baina beldur naiz! Amets batean naizen eta bat-batean, ustekabean, bukatuko den beldur naiz. Ez zenituen inoiz…