Gaur goizean nenbilen itsas bazter hartan,

Bidarteko hondartzan, lasai eguzkitan,

txoriak lerradurez egurats freskotan,

hiperboletan ari haizetxo leunetan

edo jarriak uhin punta zurietan.

 

 

Itsas ezponda pean, arroka hauetan,

ohiko leku hartan, ohiko ordutan,

nire maitearekin elkarrizketetan

geldi nintekeela une gozoetan

banekien jadanik bihotz taupadetan.

 

 

Harean elkarrekin karkaraz jolastu,

txori ‘ta arrainekin uretan bainatu,

itsas olatu leunak oihuka surfatu,

bozkarioz kantatu edota dantzatu

nahiko genukeen eta musukatu.

 

 

Jada zure ahotsa asmatua nuen.

Amets batean gisa etorria zinen.

Halere bat-batean lurra litatu zen,

ezpondatik arrokak bortxaz jausi ziren

‘ta errauts hodeitxo bat haizean sortu zen.

 

 

Malkoak begietan, maite galduari

han begiratzen nuen, nire buruari

galdetzen zer gertatu gure geroari?

Hau poza! Itsasotik, ‘ta milesker zuri,

hemen begira zeunden nire bizkarrari.

 

 

2016/08/31

Hatsaren Poesia – Olerki Bilduma – 2017