Hainbat urtetan lanean burdin-arrokak egunero ukan nituen lagun gisa, non olerkia ere nuen ahaztua, gizonari ibilarazteko autoa ‘ta eroso berotzeko bere etxea.     Petrolioa ekoizteko nahiz gasa altzairuaz zulotzen genuen arroka, geruzatik isur zedin…

Egunsentiaren lehen argi izpiak ez dira susmatzen eta portuko urak udaberriko goiz honetan zimurrik ez. Etxeko logelan: isilik jaiki zaitez, bada, zu mutil, baina zergatik aitatxi?       Aitamak lo atseginetan ongi dautza, haien…

Ate sekretua zure gotorlekuan ustekabean nik aurkitu nuenean, liluratu ninduen zuzen zuzenean, ezin asmatuzko altxorren azaltzean, plazeraren izpiak zure begietan.   Urrundik ikusten ez ziren harresiak, halere sasien atzetik susmatuak, gero hesien gibelean ageriak, azkenik…