IKASTOLEN ERESERKIA
Telesforo Montzon (1970’) Plazara, euskara plazara! euskaldun irakasle eta ikasleok dantzara! plazara, dantzara! Geure herriaren geroa bait gara Bai, arreba ta anai, guk ere herria izan nahi, geure…
Telesforo Montzon (1970’) Plazara, euskara plazara! euskaldun irakasle eta ikasleok dantzara! plazara, dantzara! Geure herriaren geroa bait gara Bai, arreba ta anai, guk ere herria izan nahi, geure…
Euskaraz oihukatu nahi diot munduari, sentitzen dudan haserre azkar hori, nahi didatenei hitza moztu ta isilarazi, beraien aitzinean zutik naiz egonen, ni. Euskaraz kantatu nahi dut gure karriketan, euskaraz idatzi nahi dut gure xokoetan, euskaraz…
Oroitzen naiz uda hartaz, mendietako ibiltzeaz, gure zorakerietaz, ta biziaren goseaz. Oroitzapen nostalgiak, dira burura igotzen, ikusten ditut oraindik, gaurkoak balira bezala. Oroitzen naiz galernetaz, harrapatu gintuena, nola euria ixuri zen, trenpatuz…
Kantatzen, idazten, dantzatzen… aritu naiz. Loreen usain goxoak sentitzen… aritu naiz. Lañoen argazkietan begiratzen… aritu naiz. Ilusiozko sentimenduak amesten… aritu naiz. Zure begirada samurra, nirearekin gurutzatu zenean, arnasa gelditu zitzaidan orduan. Ekaitzak burrunba…
Ardura, duintasuna, aske izatea da, heldutasun argiztatua, azkartasun saihestezina. Berreskuratu behar dugu, gure harrotasun osoa, orain duguna kasik galdu: gure euskalduntasuna! Denok baratze beretik, ber arbola ospetsuetatik, sortuak…
Ametsa bilakatzen al da egia? Itxaropena horretaz hazten da. Beti izan nahi duguna, nahi dugunaz azkar izan. Amestu dut gure gizartea goxoa izaten ahal dela, gizarte euskalduna, etorkizunari bideratua. Lainoak altxatzen ari…
Juan Antonio Urbeltz (1992an karrikaraturik) Ezkil gabeko elizen eremu emankorra, giza murzuriko zure ardientzat. Oi Baldorba! eguzki eta haize idor; mahats-ardo ibai, galbumarena. Lur gorri, harri landu, mailu eta xixelaren…
Zu, hainbeste amodio pizturik, zu, aunitz pazientzia ukanik, zure bizia hola emanik, ni, zure haurra izanik. Hainbeste urtetan ari izan zira begiratzen nere garapena, ohartuz handitzen ari nintzela maitasunez betea. …
Mila laurehun ta berrogeita laugarren urtea, ingelesaren sustenga galdu ondoren, Dunois kondea eta Gaston bizkondea, Baionatik eta Mauletik sartu ziren. Otsoak ziren guri ausiki nahian, konkistatzaileak, odolen egarrian, Lapurdi, Xiberoa,…
Laminaren besoetan, magiaren ametsetan, maitasunaren saretan, erori naiz goiz honetan. Ezagutu zaitudanean, ur uhertura nindoan, amultsuki babestean, ene buia izan nahian. Gaur dugun amodioa, bien artean banatua, gaua, eguna bezala,…